Terima kasih kerana sudi mengunjungi blog ini. Saya menghargai perkongsian pendapat dan cerita di sini.
Suasana perhimpunan aman di Kuala Lumpur pada 8 Disember 2018 adalah suatu hari yang bersejarah di Malaysia. Beratus ribu rakyat, khususnya orang Melayu dan Islam berhimpun dalam suasana ukhuwah di jalanan di tengah-tengah Kuala Lumpur sekitar Dataran Merdeka.
Perhimpunan ini awalnya bertujuan membantah cadangan ratifikasi ICERD oleh kerajaan.
Namun atas rasa tanggungjawab, Perdana Menteri Tun Dr Mahathir mengisytiharkan kerajaan menarik balik keputusan untuk meratifikasi ICERD.
NGO Melayu Islam, PAS dan UMNO, yang merupakan antara tulang belakang perhimpunan ini tetap mengadakan perhimpunan sebagai 'tanda terima kasih dan kesyukuran" atas maklum balas PM.
Daripada perhimpunan tersebut, kita dapat merumuskan beberapa kesimpulan:
Pertama, orang Melayu berasakan keputusan pemimpin-pemimpin kerajaan membuat pelbagai "u-turn" dalam pemerintahan selama tempoh 7 bulan kebelakangan ini merugikan mereka sebagai golongan majoriti. Selain itu, beberapa ikrar dan janji dalam manifesto pilihanraya tidak dikotakan. Rakyat Malaysia sudah menunjukkan bahawa mereka tidak percaya yang Kerajaan dan Perdana Menteri akan mengekalkan keputusan untuk tidak meratifikasi ICERD. Mungkin kerajaan akan u-turn lagi jika demonstrasi dibatalkan.
Melalui ucapan-ucapan di himpunan tersebut dan reaksi di media sosial, penyokong-penyokong anti-ICERD yang merupakan sebahagian besar anak muda Melayu Malaysia, berasa bahawa ICERD akan menyisihkan mereka dan bukan sebaliknya.
Dalam hal ini, kerajaan telah membuktikan bahawa ia membenarkan perhimpunan secara terbuka, tidak seperti mana kerajaan terdahulu yang menghalang program seperti itu.
Ironinyanya, jika kerajaan meratifikasi ICERD di Malaysia, ia akan menambahkan lagi masalah diskriminasi kaum di Malaysia, malah ICERD dianggap Malayan Union 2.0, oleh sebilangan besar orang Melayu.
Kedua, himpunan besar ini adalah suatu isyarat jelas penolakan daripada rakyat kepada Kerajaan Pakatan Harapan (PH) yang memerintah kerana tidak menunaikan janji-janji pilihanraya mereka.
Kebanyakan daripada agenda utama PH dalam manifesto pilihanraya mereka tidak ditunaikan, sebaliknya kerajaan membuat u-turn 180 darjah pula berkenaannya selepas mereka menang pilihanraya pada bulan Mei yang lepas.
Mereka (PH) berjanji untuk membatalkan hutang PTPTN yang telah mendorong sebahagian besar daripada orang muda untuk mengundi mereka dalam pilihanraya yang lepas, namun mereka membatalkan janji ini dan sebaliknya mengesyorkan supaya memotong gaji secara paksa untuk membayar hutang PTPTN.
Beberapa komen menteri seperti menuduh polis lambat bertindak dalam kes rusuhan kuil, menyuruh penoreh getah menoreh dalam hujan, cadangan memansuhkan Amanah Ikhtiar Malaysia (AIM) telah menghiris hati masyarakat.
Sehingga kini, janji untuk menurunkan harga minyak ke RM1.50 seliter, masih belum dilaksanakan.
Apabila penghapusan cukai kepenggunaan GST 6%, digantikan dengan cukai kepenggunaan SST, ia menambahkan kenaikan kepada 10%.
Rakyat berasa marah, diperbodohkan, tertipu dan perkara ini sulit untuk diterima.
Dalam Bajet 2019 yang dibentangkan oleh Menteri Kewangan, ia dikatakan bajet terbesar dalam sejarah iaitu RM315 billion dengan peningkatan sebanyak RM30 billion daripada Bajet 2018.
Namun, banyak peruntukan dan bantuan kepada kumpulan bawah 40% dan orang-orang miskin dipotong atau dibatalkan. Kebanyakan daripada rakyat yang terkesan dan berada dalam kumpulan ini adalah orang-orang Melayu.
Untuk memastikan kerajaan terus mendapat sokongan rakyat, kerajaan PH perlu memastikan isu kemampuan tadbir urus yang mapan, dan mengelakkan rakyat memberi persepsi "buat tak serupa janji". Ada menteri dalam kabinet yang tidak kompeten mentadbir, masih berfikiran pembangkang dan tidak dipercayai, seperti Menteri Perpaduan dan Kesejahteraan.
Tujuh bulan adalah tempoh yang tidak adil untuk menilai prestasi kerajaan yang masih baharu dan terkejut mendapat mandat memerintah. Bagaimanapun, masa akan terus berlalu, dan pentadbiran negara yang semakin matang dapat menarik semula sokongan rakyat untuk tempoh lima tahun lagi, atau sekurang-kurangnya sehingga PRU ke-15.
Rakyat sedang memerhati, dan menilai kerajaan yang ada. BN terbukti tumbang apabila rakyat menunjukkan kuasanya. PH harus belajar daripada apa yang berlaku, kerana sejarah boleh berulang kepada mereka yang melupakannya.
